Discriminatie en buitensluiten

Vandaag weer een serieus onderwerp. Discriminatie. Meestal gaat het dan over huidskleur, maar er zijn zoveel meer redenen waarom mensen kunnen worden gediscrimineerd. Eigenlijk alles wat afwijkt van “de norm”. En dát vind ik (naast kwalijk) het meest interessant, want: wie bepaalt die norm? Volgens mij is er vaak sprake van groepsdruk. Iemand in de groep wijst de weg en de rest volgt. Ik heb al vaak gemerkt dat veel mensen geen mening hebben, maar later toch meegaan in wat iedereen doet.

Als kind deed ik dat meestal niet en dat botste vaak. Op de lagere school heb ik iets meegemaakt wat mijn kijk op groepsdynamiek voor altijd heeft bepaald. Ik was tot de vierde klas nooit heel populair, maar hoorde zo’n beetje bij de middenmoot. Op een dag, ergens halverwege het jaar in de vierde, kwam er een nieuw meisje in de klas en toevallig was dat mijn buurmeisje. Wij waren allang dikke vriendinnen dus vonden het geweldig dat we bij elkaar in de klas kwamen. Toen bleek dat iedereen bevriend wilde zijn met mijn buurmeisje. Het populairste meisje voelde dat goed aan en heeft haar meteen toegelaten tot haar clubje met de boodschap dat het niet de bedoeling was als ik daar ook bij kwam. Toen zei mijn buurmeisje: “Ik wil er alleen bij als Femke er ook bij mag.” Toen mocht het. En van de ene dag op de andere hoorde ik bij het populaire clubje van de klas. Tot aan het eind van de lagere school. Ik vond dat toen al heel bizar, dat dat zo kon werken.

Op de middelbare school was ik één van de weinige alternatievelingen op een school met voornamelijk kakkers. Ik vond het eigenlijk wel logisch dat ik regelmatig werd uitgescholden, maar nodig was dat niet. Ik vind het goed dat er tegenwoordig meer aandacht is op scholen voor pesten.
Voor buitengesloten kinderen speelde ik een soort Robin Hood; ik ging juist met hen optrekken of nam het voor ze op. Met zeer wisselend succes.

Kleuterschool-gedrag

Pikorde is iets waar ik mijn leven lang al mee worstel. Het is niet mijn ding. Ik ben voor: vrede op aarde en we zijn allemaal gelijk. Ik weet dat veel mensen vinden dat je een sterke leider moet hebben met een uitgesproken mening. Maar kijk in de wereld wat daarvan komt. Ik pleit ervoor dat iedereen mag leven naar zijn eigen waarden en dat je elkaar de ruimte geeft. Wederzijds dus.

Een van mijn allereerste liedjes ging daarover. Dat ik me steeds afvraag hoe het toch kan dat het vaak weer zo loopt. Dat er iemand wordt buitengesloten die niet aan de norm voldoet. Is het fijn om iemand buiten te sluiten? Wat ik in mijn liedje wil zeggen is: is het niet gewoon kleuterschool-gedrag om de één belangrijker te maken dan de ander? En dan kijk ik naar het nieuws en dan denk ik: nee.

Elf jaar geleden alweer, deze clip. We hebben het project Kippetjegeitenkaas genoemd omdat Kees, die toen 13 was, dat de hele tijd riep. Het was een warme en erg leuke dag.

Lees ook: De wederopstanding van Marie & Antoinette